Właściwa ocena rany jest podstawowym elementem w procesie jej gojenia, od niej zależy powodzenie terapii. Osoba odpowiedzialna za terapię odleżyny musi określić stopień zaawansowania każdej odleżyny i zanotować ich liczbę, lokalizację i wielkość proces ten rozpoczyna znalezienie optymalnej metody oraz środków leczenia:

1. ocena zaawansowania rany, w oparciu jedną z wybranych skal, np. Torreance’a, Enisa i Sarmiento,

2. ocena natężenia i charakteru bólu (w oparciu jedną z wybranych skal, np. VAS, określenie czasu i charakteru trwania bólu),

3. lokalizacja rany – analiza przyczyn np. pozycji ułożeniowej chorego,

4. ocena rany:

a) jej wielkości; długość, szerokość (rana powinna być zmierzona; dla oceny i monitorowania procesu leczenia oraz ewaluacji postępowania i dokumentowania),

b) jej dna (martwicy lub tworzenia strupa, przetoki, wygląd ziarniny, obecność włóknika, komunikujących się ze sobą jam, podminowania),

c) jej wysięku (ilość, zapach, kolor, charakter),

d) jej brzegów (występowanie zachyłków, kieszeni, obecność włóknika. Wygląd – brzegi napięte, wywinięte, podminowane),

5. ocena skóry otaczającej ranę (reakcje alergiczne, maceracja, napięcie, stan zapalny, kondycja tkanek).

Skala Progresji Terapii Odleżyn (REVITA zmodyfikowana PUSH)

Prawidłowa ocena fazy gojenia umożliwia dobór odpowiednich metod postępowania i leczenia. Opracowano nowoczesną strategię leczenia ran, którą należy realizować według schematu rekomendowanego przez Europejskie Towarzystwo Leczenia Ran (TIME). Jej celem jest prawidłowy dobór metod leczenia i rodzajów opatrunków dostosowanych do odpowiedniej fazy procesu gojenia. U podstaw patologii leży zaburzenie kolejności i czasu trwania poszczególnych etapów gojenia a zastosowanie schematu TIME ma na celu eliminację czynników hamujących i przywrócenie prawidłowego procesu gojenia:

– T ( tissue debridement ) – opracowanie tkanek,

– I ( infection and inflammation control ) – kontrola zakażenia i zapalenia,

– M ( moisture balance ) – utrzymanie optymalnej wilgotności rany,

– E ( epidermization stimulation ) – pobudzenie naskórkowania.